Farmers Weekly tarım haberleri sitesinde yayımlanan röportajda Kim Jo Bliss adındaki kadının tarım hayatı hakkında bilgileri içeren röportajını sizler için Türkçeye uyarladık.
Ne tür bir çiftlik işletiyorsunuz?
- Ontario (Kanada’da bir şehir) Emo yakınlarında sığır ve koyun yetiştiriciliği yapıyorum. Sığırları Şubat ayında, koyunları ise Nisan ayında yavrulatıyorum.
Harika bir köpeğim, atım ve geçen yıl tek seferlik ördeklerim vardı. Ördekleri çok sevdim ve bu yıl tekrar almayı istedim fakat onları mezbahaneye götürmeyi sevmediğim için satın almadım.
Çiftlik ile ne kadar ilgilisiniz?
- Ben bu çiftliğin kurucusuyum bu nedenle her şeyiyle ben ilgileniyorum. Bütün kararları kendim alıyor, faturaları da kendim ödüyorum.
Babam ve annem çiftçi olmamalarına rağmen istedikleri zaman bana yardım ediyorlar.
Babam traktör sürmeyi çok seviyor, bu kar küreme ve gübre çekmek için oldukça işime yarıyor. Ama yavrulatma kısmında sadece ben varım.
Babamın sağlığı pek yerinde değil, bu nedenler bazı şeyleri kendim yapabilmem için kendimi hazırlamam gerekiyor. Ayrıca babam emekli oldu, bu işleri yapmak zorunda değil.
Bölgenizde tipik kırsal/çiftlik hayatı nasıl?
Burada her şey güzel. Fakat çoğu zaman bunun farkına varamıyoruz. Ancak misafirlerimiz geldiğinde onlara gösterirken güzelliklerin farkına varabiliyoruz.
Ağaçlarımız, kayalıklarımız, akarsularımız ve ayrıca açık çayırlarımız mevcut.
Ülkenizdeki çiftçiler fakir mi yoksa varlıklılar mı?
Uzun yıllardır bölgedeki çoğu sığır yetiştiricisinin kağıt üretim fabrikasından aylık geliri vardı ve işe yolundaydı. Herkesin maddi durumu iyiydi.
Uzun yıllar bu durum buradaki çiftlikleri subvanse etti. Fakat sonrasında fabrika kapandı.
Şu anda genç çiftçileri dışarıda çalışmaya gerek kalmaması ve daha doğal bir tarım yapılabilmesi için çok çalışırlarken görüyoruz. Bu gelecek tarım hayatı için umut verici.
Kırsalda yaşamanın en güzel yanı nedir?
Bir çok güzel yanı var. Kendi başıma çalışmayı seviyorum, her yıl hayvanları besleyip, yeni yaşamlar görmeyi seviyorum.
Traktörle yeni otları biçmeyi seviyorum, ülkemi seviyorum, hayvanlarımın sesini duymayı seviyorum, ve şimdi iki yeğenimle bunları paylaşmaktan büyük mutluluk duyuyorum.
Kırsalda yaşamanın kötü tarafları nelerdir?
En kötü yanı ölümlerin hepsini bitirememek. Her yıl mutlaka bir kaç hayvanımı doğum esnasında kaybediyorum.
Kırsalda yalnız birisi olarak en büyük meydan okuman nedir?
Ürettiğimiz ürünlerin yeteri kadar karşılığını alamamak ve aynı zamanda maliyetlerin giderek artması. Ve zorlayıcı hava şartları.
Aşırılıklara meyilliyiz, geçen yıl kurak bir yıl olmasına rağmen bu yıl oldukça fazla yağış alıyoruz.
Seni neler güldürür?
Yeğenlerimden hikaye dinlemek beni çok eğlendiriyor. Onlar 9 ve 11 yaşındalar.
Ayrıca arkadaşlarımla oturup bütün gece sohbet etmek de beni çok mutlu ediyor.
Guelp Üniversitesi’nde hasat araştırmaları üzerine çalışıyorum ve yaz aylarında eğitimler veriyorum.
Hayat mutluluklarla dolu!
Seni neler kızdırır?
Bencil insanlar ve kötü hava en sevmediğim şeyler.
Cinsiyet açısından ülkende eşitlik var mı?
Bana göre evet var. Zamanımın büyük bölümünde erkeklerle çalışıyorum fakat herhangi bir rahatsızlık hissetmiyorum. Bunun için minnettarım.
Çiftçilik devletin tarafından destekleniyor mu?
Bazı yönleriyle destekleniyor (mesela harika programlar var), diğer yandan desteklenmediğini düşünüyorum.
Devlet yerel ürünler hakkında konuşuyorlar ve insanların onlara ulaşmasını istiyorlar. Fakat maliyetler oldukça yüksek. Yerel mezbahada vergiler oldukça yüksek ve mezbaha olmadan nasıl yerel ürün üreteceğiz ki?
Ayrıca sığır üreticilerin bir “üretim maliyeti” kursuna ulaşmaları ve eğitim almaları oldukça faydalı olacaktır.
Kanada’da inek sıkıntısı çekiyoruz – hükümet, ulusal inek sürüsünü büyütmek için insanları kuzeye daha ucuz arazilere taşınmaya ikna etmeye çalışıyor.
Kendin hakkında çoğu kimsenin bilmediği bir şeyler anlatır mısın?
Ben oldukça sade ve açık bir insanım. Bu nedenle çok sırrım yok.
Bazen insanların benim evlenmiş ve boşanmış olduğuma şaşırıyorlar.
İneklere ve köpeklere olan sevgim büyükannemden geldi. O bana çiftlikten nasıl memnun kalınacağını ve aynı zamanda bir kadın olarak nasıl güçlü olacağımı öğretti.
O tarım için biçilmiş kaftandı.
O 1.5 yıl önce vefat etti. O benim rol modelimdi.
Bana küfür etmeyi o öğretti.
Bazen uzaklara gitmek ya da bir yerlerde saklanıp ağlamak istiyorum, her ne kadar dışarıdan bu belli olmasa da bunu istiyorum. Fakat böyle durumlarda çiftliğime ve köpeğime daha da bağlanıyorum. Ve bu ülkeden bir yere gitmeyi asla istemiyorum.
Kaynak: Farmers Weekly
